Sentencia Penal Nº 101, Audiencia Provincial de Pontevedra, Rec 1046 de 06 de Noviembre de 2000

DELITO DE ROUBO CON FORZA NAS COUSAS O acusado é condenado como autor dun delicto de roubo con forza nas cousas, tras fracturar o cristal trasero dereito dun vehículo aparcado e pechado, introducíuse dentro dél apoderándose de diferentes obxetos cun valor de 35.400 pesetas, ascendendo os danos do vehículo a 8.000 pesetas. Interponse recurso de apelación pola insuficiencia do indicio constituido pola existencia dunha pegada dactilar. Cita a sentencia apelada unha doutrina abundante verbo da capacidade da pegada dactilar para atribuir a súa presencia nun lugar a unha persoa determinada; pero cómpre facer o discurso argumental alén do que resulta hoxe prácticamente obvio. Hay tamén xurisprudencia que estima que a pericial lofoscópica é só un indicio respecto a autoría o participación dunha persoa nun determinado feito delictivo, necesitándose outros datos para reformar a convicción inculpatoria. Apélase tamén á incoherencia argumental na sentencia apelada, na que se dí que non pode fundar a conclusión no dito polo coacusado xa que ninguén pediu a lectura no acto do xuízo oral da declaración daquel na fase de instrucción. Pero, a seguir, tira da manifestación doutra testemuña, comprador dos efectos roubados, a conclusión incriminadora por, dise na sentencia, confirmar o dito precisamente polo coacusado. Sen dúbida no dato esencial de que foi o condenado apelante o que lle subministrou os efectos que o coacusado vende a esa testemuña.