Sentencia Penal Nº 117, Audiencia Provincial de Pontevedra, Rec 103 de 25 de Septiembre de 2000

A parte apelante vén discrepar da sentencia fundándose nunha afirmación fáctica: a denunciada pilotaba a velocidade moi superior á permitida, polo que estaría xustificada unha avaliación da súa conducta como constitutiva da infracción criminal que imputa. Pero ámbalas dúas consideracións son rexeitábeis. A primeira porque tal dato da velocidade non pode ser tirado do dito no xuízo oral. Daquela que a parte apelante remita constantemente ao dito no atestado. As alusións a validez para enervala por presunción de inocencia dese atestado canto aos datos obxectivos, amais de pouco conciliábel con tal aserto xurisprudencial, esquece que a conclusión da entidade de velocidade non figura como dato obxectivo percibido senón como conclusión avaliadora, o que esixe aquel debate en xuízo. Temos dito noutras nosas sentencias que non pode descoñecerse que a liña que separa o comportamento tipificado como imprudencia leve penal e imprudencia non penal pero determinante de culpa extracontractual con obriga de resarcimento, non é resultado da ubicabilidade formal do comportamento examinado na descrición típica, como do xuízo de valor referido ao autor. E tal xuízo de valor só pode ser feito, cando de diferenciar culpa penal e culpa civil se trata, no caso concreto no intre da aplicación da norma. Do que se trata é da avaliación da existencia mesma desa culpabilidade. Se desestima el recurso.