Sentencia Penal Nº 25, Audiencia Provincial de Pontevedra, Rec 276 de 29 de Febrero de 2000

   Xuízo de faltas  Tras a devandita sentencia lles ter sido notificada ás partes, RAMÓN e CIA. Nulidade da sentencia. O apelante impugna a decisión da primeira instancia non só canto á decisión penal, senón verbo da decisión atinxente á obriga reparadora de danos e prexuízos, desintindo da conclusión que determina a entidade destes prexuízos. Certamente a sentencia apelada non semella especialmente coidadosa, na medida en que despreza a ineludibel obriga de todo xulgador de argumenta-la cualificación xurídica dos feitos que declara probados. Pero o que non pode xa aceptarse é que a sentencia apelada sente unhas decisións verbo do importe da reparación civil que queda orfa de toda argumentación: porque, malia os diveros informes pericias atendíbeis non se informa polo xulgador cal acolle e por cales razóns e porque a cuantificación da entidade dese prexuízo tampouco non merece atención ningunha na motivación. El derecho al proceso con todas las garantías va de la mano con el derecho a la tutela judicial efectiva, ambos en proyección hacia la prohibición de indefensión. Deste xeito, por esta a miña sentencia, cabeiramente, pronúncioo, mándoo e asínoo.