Sentencia Penal Nº 44, Audiencia Provincial de Pontevedra, Rec 0039/98 de 11 de Marzo de 1998
Sentencia Penal Nº 44, Au...zo de 1998

Última revisión
11/03/1998

Sentencia Penal Nº 44, Audiencia Provincial de Pontevedra, Rec 0039/98 de 11 de Marzo de 1998

Tiempo de lectura: 0 min

Tiempo de lectura: 0 min

Orden: Penal

Fecha: 11 de Marzo de 1998

Tribunal: AP - Pontevedra

Ponente: VARELA CASTRO, LUCIANO

Nº de sentencia: 44

Nº de recurso: 0039/98

Resumen
Mesmo non facendo cuestión da realidade das aldraxes denunciadas e dos danos orixinadas, a cuestión vén ser a da existencia de proba que fundamente a imputación daqueles feitos ás acusadas. Desde logo, a condena en nada infrinxe o dereito á presunción de inocencia: porque proba foi feita no xulzo oral; e licita; e con resultado incriminador das denunciadas. 0 que o ben avaliar é se, logo de feita esa proba, que satisfai a garantía constitucional, a certeza xerada é abonda para excluír calquera dúbida razoábel verbo da imputación de autoría que se discute; ou, pola contra, se resta algunha dúbida razoábel de que tal autoría non poida predicarse das imputadas. Respecto disto, compre  lembrármo_la doutrina establecida polo TS verbo da dilixencia de acareo que a sentencia erixe en fundamento da súa decisión. Na sentencia de 19-1-1993. La diligencia de careo ha de ser utilizada de manera excepcional, no debe en absoluto prodigarse y álo está indicada, como dice la doctrina científica y la jurisprudencia, al unísono, cuando no exista otro modo de probar la existencia del delito a la participación de alguno de los inculpados, conforme al art. 455 del la Ley de Enjuiciamiento Criminal. Por otra parte, la experiencia judicial enseña la general ineficacia de este medio probatorio. Se estima el recurso.      

Voces

Presunción de inocencia

Careo

Medios de prueba