Sentencia Penal Nº 64, Audiencia Provincial de Pontevedra, Rec 43 de 24 de Mayo de 2000

  Examinada a acta do xuízo para obviar ese defecto da sentencia, atópase que os agora apelantes pretenderon: a) condena de Servando, Serafín, José e Isabel, con abeiramento no artigo 617.1; b) a condena de servando, como autor dunha falta do artigo 622; c) a condena de Natalia (¿?) -identificación inintelixíbel na acta, por ser Natalia quen formula ese pedimento- Serafín e José por outra falta de lesions; d) condena de Serafín, por unha falta de insultos (sic) do artigo 620.2. A salientar, asemade, que o Ministerio Fiscal acusa Isabel (a filla) polas lesións de Alberto, e a sentencia condena María Isabel (a nai), a quen ninguén acusou de lesións.Nos fundamentos xurídicos a sentencia razoa o motivo polo que non considera que don Servando e os tres fillos (Serafín, Isabel e José) sexan autores da falta de lesión na persoa de Alberto. Existe unha clara pretensión de condena polas lesións de Natalia verbo das que non existe nin unha cativa referencia na sentencia. Como das expresións atribuidas aos don Servando e don Serafín.Malia non ter sido denunciada tal falta, dado que cómpre a anulación non só da sentencia senón do xuízo mesmo polo tempo decorrido desde a celebración do xuízo e pola ausencia de suspensión diante da non comparecencia de un dos acusados, non é mester facer audiencia previa verbo desoutro motivo de nulidade. Pero impedindo que o novo xuízo poida dar lugar a sentencia máis onerosa para os apelantes, agás no atinxente á condena de María Isabel que pode ser non reiterada.