Sentencia Penal Nº 39, Audiencia Provincial de Pontevedra, Rec 1012 de 14 de Mayo de 2001

Fronte ao sostido polo recorrente, existen nos autos probas bastantes que veñen destruí-lo principio constitucional de presunción de inocencia, e a acreditar, en definitiva, a autoría deste. Tales probas están constituidas polas testemuñas que depuxeron no acto do xuízo oral, e sore as que non existe a máis mínima dúbida de parcialidade ou falta de veracidade, por se-los dous policías locais que interviron na averiguación dos feitos, consistentes substancialmente na substracción e utilización do vehículo de motor por parte do hoxe apelante. declarou nese acto solemne que cando lle deran o alto ao coche "vió a Án............ que conducía el vehículo", e que "no tiene dudas de que el conductor del coche sustraído era el menor Án...........". Pola súa banda, a segunda das testemuñas, o Sr. Vila Sánchez, declarou que "vio como Á...... Ante a claridade, elocuencia e inequivocidade desas manifestacións, que o Xulgador a quo estaba en mellores condicións do que esta Sala para avaliar por elementais postulados de inmediación, non cabe outra conclusión que a de dar por probada a utilización ilexítima do vehículo de motor por parte do acusado apelante. Sen que fronte a esas probanzas poidan lóxicamente prevalece-las declaracións das testemuñas propostas pola defensa, pois ademais de que sería difícil, cando non imposíbel, poder demostrar todo o que fixo o menor nos tempos inmediatamente anteriores aos feitos, non se pode esquece-lo interese desas, dados os vencellos de parentesco próximo (nai-fillo), e de amizada íntima entre esas testemuñas e o recorrente.