Sentencia Penal Nº 43, Audiencia Provincial de Pontevedra, Rec 0036/98 de 11 de Marzo de 1998

Se mudar os feítos declarados probados, óllase de contado que, non afirmándose como tal que as lesións padecidas teñan sido atendidas con tratamento médico, amais da primeira asistencia, e moito menos que tal tratamento fose obxectivamente necesario. Certo que, fóra daquel debido lugar, entre os fundamentos xurídicos, engádese o dato de feito consistente en afirmar que a víctima tivo que ser atendida coa colocación dunha faixa para inmobilización. Nembargantes, al inmobilización non se acredita con outro medio que o informe escrito emitido polo forense fora do xazo oral; o que abonda para o por en cuestión como tal elemento probatorio. Ora, fora diso, interesa destacarmós que ese informe non precisa que coloca esa faixa ou. en que medida a súa colocación e vixianza constitúe un acto propio de facultativo. Para unha axeitada avaliación das inmobilizacións como suposto tratamento, semella oportuno lembrármo_la doutrina que o noso Tribunal Supremo viña mantendo baixo a vixencia do anterior Código penal que, no que agora interesa, para aplicación do artigo 147, 6 axeitada. Con máis razón, na medida que o novo artigo amentado engade que a sinxela vixianza ou seguimento facultativo do curso da lesi6n non pode ser considerado tratamento médico. Se estima el recurso.