Sentencia Penal Nº 46, Audiencia Provincial de Pontevedra, Rec 42 de 03 de Mayo de 2000

Fundamentos

AUD.PROVINCIAL SECCION N. 1

PONTEVEDRA

SENTENCIA: 00046/2000

Rolo: 42/00

Xuízo de faltas: 170/99

Órgano de orixe: XDO. INSTR. A ESTRADA

Ilmo. Sr.

Maxistrado:

D. JUAN MANUEL ALFAYA OCAMPO

A SECCIÓN PRIMEIRA DA AUDIENCIA PROVINCIAL DE PONTEVEDRA, constituida en tribunal unipersoal polo maxistrado don JUAN MANUEL ALFAYA OCAMPO, pronunciou

NO NOME DO REI

a seguinte

SENTENCIA NÚM.46

Pontevedra, o 3 de maio do año 2000.

      No recurso de apelación interposto fronte á sentencia deitada no xuízo de faltas número 170/99, vindo do Xulgado de Instrucción da Estrada, son partes: dunha beira, como apelante/s, MAREA; e doutra beira, como apelado/s, JOSÉ LOUREIRO, MARÍA DEL CARMEN, e o Ministerio Fiscal.

ANTECEDENTES DE FEITO

       Acéptanse os feitos probados da sentencia recorrida e, alén diso:

      PRIMEIRO. Con data 15 de febreiro do año que andamos, o xuíz do Xulgado de Instrucción núm. 1 da Estrada pronunciou sentencia nos actos orixinais de onde o presente rolo é tirado, a parte dispositiva da cal, rigorosamente, di:

      "Que debo absolver y absuelvo a JOSÉ ENRIQUE y a MARÍA DEL CARMEN, de la falta que les venía siendo imputada, con toda clase de pronunciamientos favorables, y con declaración de las costas de oficio.".

      SEGUNDO. Tras a devandita sentencia lles ter sido notificada ás partes, MARÍA interpuxo recurso de apelación, que foi admitido e tramitado consonte co avindo no artigo 795.4 da Lei de axuizamento criminal. Téndoselle elevadas as actuacións a esta Audiencia, pasóuselle ao maxistrado relator para el resolver.

FUNDAMENTOS XURÍDICOS

      PRIMEIRO. O tribunal non pode, por elementais postulados de inmediación, avaliar unhas probas de orde persoal, como son as declaracións da denunciante e denunciados, de xeito distinto do feito pola xulgadora a quo, se non aparece claramente acreditado o erro desta, o que non se pode afirmar no caso axuizado, no que, no último termo, os enfrontamentos e inimizade da denunciante cos acusados leva a tomar con moita maior cautela e prevención as declaracións discriminatorias daquela.

      SEGUNDO. Decláranse de oficio as custas procesuais desta alzada.

      Cómpre atérmonos a canto levamos dito e, desenvolvendo a potestade xurisdiccional que a Constitución española me outorga,

      DECIDO. Que é mester eu rexeitar, e de feito rexéitoo, o recurso de apelación formulado por dona MARÍA FIDELINA, contra da sentencia pronunciada polo Xulgado de Instrucción núm. 1 da Estrada, na data de 15 de febreiro do año que andamos, con declaración de oficio das custas procesuais desta alzada.

      Deste xeito, por esta a miña sentencia, cabeiramente xulgando, pronúncioo, mándoo e asínoo