Sentencia Penal Nº 56, Audiencia Provincial de Pontevedra, Rec 1139 de 29 de Mayo de 2000

MARIO interpuxo recurso de apelación, que foi admitido en ámbolos dous efectos. Motivo do recurso: falta de correlación entre o feito obxecto de acusación e o feito determinante da condena. Aquel feito era o que se declara probado, pero imputado ao acusado. O que a sentencia declara probado é que o acusado atopa os efectos que se din subtraídos, pero exclúe a participación do acusado na subtracción. Porque o único que non varia é a descrición dos efectos atinxidos polo feito obxecto de acusación e os que o son do feito atribuido na sentencia. Desde logo, tampouco non varia o suxeito activo deses dous comportamentos.   Cando o xulgador esquece os termos da acusación, canto ao feito, que non ao crime, e obsesionado na libre busca da verdade, fóra dos limites do debate procesual, a un tempo esquece que a súa autoridade non abrangue decidir verbo de feitos alleos aos sometidos pola acusación, e causa ao cidadán acusado a indefensión que o artigo 24 da Constitución lle garante como proscrita. Doutrina que no presente caso leva ao rexeitamento da condena por apropiación indebida, sendo indiferente que esa condena sexa a titulo de falta. Que é mester nós estimarnos, e de feito estimámolo, o recurso movido por don Mario fronte á sentencia pronunciada polo Xulgado do Penal-1 de Pontevedra, no procedemento abreviado, revogando a sentencia apelada só no particular da condena pola falta de apropiación indebida da que absolvémo-lo acusado, con declaración de oficio das custas en ámbalas dúas instancias.