Sentencia Penal Nº 8, Audiencia Provincial de Pontevedra, Rec 1107 de 02 de Febrero de 2000

  A cocaína era posuída polo acusado para destinala á venda. O Ministerio Fiscal, nas súas conclusións definitivas, cualificou a súa versión dos feitos como constitutivos dun delicto de TRÁFEGO DE DROGAS, do art 368 do Código penal. E aínda que no acto do xuizo manifestou que era consumidor, na data dos feitos, a devandita declaración é nidiamente exculpatoria, e non axustada á realidade, pois a explicación que dá sobre non manifesta-la súa calidade de consumidor á policía, porque "eso le complicaba", non é mínimamente razoábel. Terialle sido doado ao acusado acredita-la súa calidade de consumidor, propondo a pertinente proba pericial ou achegando unha analítica, por exemplo.       Mais é que, no segundo lugar, e con independencia de que non é consumidor de cocaína, a cantidade, xeito de leva-la droga (as dúas bulsas agachadas debaixo, do asento dianteiro dereito do vehículo), diñeiro (amais das vintesete mil pesetas que levaba enriba, as dúas bulsas con dez mil cincocentas pesetas, en moedas de cen e vintecinco pesetas), e balanza de precisión, veñen converxer cara á finalidade do tráfego. Ou 9,709 gramos (s. de 14-2-96).       A fin, a carencia de calidade de consumidor do acusado, así como a cantidade de droga, e diñeiro e efectos que lle foron intervindos, non lle deixan ao tribunal a máis mínima dúbida verbo da finalidade do tráfego, desbotándose, por inveraces ou non cribeis as últimas manifestacións que o acusado, e a devandita testemuña de favor, fan sobre que foi un terceiro o que lle deu a droga ao acusado para que lla gardase, sen este saber que era droga. Non concorre no feito axuizado circunstancia ningunha modificativa da responsabilidade criminal.