Sentencia Penal Nº 84, Audiencia Provincial de Pontevedra, Rec 1033 de 15 de Septiembre de 2000

Non se cuestiona nesta alzada a realidade nin a entidade das lesións da víctima, doutra banda xenerosamente tipificadas como sinxela falta. O que se cuestiona no recurso é a AUTORIA desas lesións polo acusado apelante. A garantía tense de abondo por satisfeita coa práctica dunha mínima actividade probatoria lícita en xuízo oral e de contido incriminador. A testemuña-víctima que declara abonda para iso. Outra cousa é a CREDIBILIDADE do dito por tal medio incriminador. Pero aí cobra especial relevo a INMEDIACION na recepción da proba. Nada diso acada o recurso: porque non ten tal forza a negativa do acusado nin a declaración da outra testemuña -dona do taller- na medida en que interesada a primeira declaración e sospeitosa de parcialidade a segunda, por canto, como o apelante recoñece, el é persoa. AFIN a tal testemuña. Pola contra, a liña argumental da sentencia resulta de abondo razoábel: existencia non negada de situación de rifa, intervención do acusado, realidade da lesión constatada a pouco de ter lugar o feito e falta de verosimilitude na afirmación de que diante da actuación da víctima tan descualificadoramente avaliada por acusado e víctima, o tal acusado mantivese o comportamento, case que de bo samaritano, que di ter obervado o acusado. Se desestima el recurso.