Sentencia Penal Nº 9, Audiencia Provincial de Pontevedra, Rec 11 de 29 de Enero de 2000

A defensa de dito procesado nas súas conclusións definitivas calificou os feitos relatos como constitutivos dun delicto de lesións previsto e penado no artº 147-1º, en relación co artigo 14, ambos do Código Penal. Non existe responsabilidade, en concepto de autoria. Concorre, as circunstancias eximentes cuarta e sexta do Artigo 20 do Código Penal; ó ben procede aprecialas como atenuantes-eximentes incompletas, da circunstancia primeira do artigo 21, e ca circunstancia 4ª do mesmo precepto legal sustantivo, en relación co artigo 68, todos do Código Penal. Procede decretala libre absolución do procesado, no seu caso impoñerlle a pena de catro meses de prisión, accesorias e custas, sirvindolle de abono o tempo que estivo privado de liberdade por esta causa. A defensa, pola súa parte, califica o feito consitutivo dun delicto de lesións previsto e penado no art. 147.1º CP. En embargo, das probas presentadas non cabe apreciar con concurrencia de alevosía. Así, a credibilidade das testemuñas presentadas fainos dubidar das circunstancias en que se desenrolou a discusión entre a víctima e o acusado o seu irmán; sí nos merecen crédito as testemuñas dos policías que chegaron á escena do delicto dun xeito case inmediato tr-la acoitelamento: de aí dedúcese a existencia dunha efectiva discusión, xa que cando chegaron atoparon dous feridos posto que, ademáis de D. J, D. Javier C, irmán do acusado, presentaba contunsións e unha ferida que precisou sutura, segundo informe prestado polos médicos forenses. Pola contra, non foron probadas as circunstancias eximente cuarta e sexta do art. 20 CP alegadas pola defensa. A efectos de cumprimento, computarase o tempo transcorrido polo codenado en prisión preventiva.